اندیشکده مونتنی در تحلیل خود در خصوص توافق 20 آبان 1399، میان ارمنستان و آذربایجان، آن را یک شکست برای غرب به‌ویژه امریکا و فرانسه دانست. در این تحلیل آمده است: امکان و قدرت تغییر مرزها که نتیجه این توافق است، برای اروپا نگران‌کننده است. بعد از موضوع کریمه در سال 2013 این دومین تجربه تغییر مرز با مداخله روسیه است. همچنین این مداخله در برابر نقش‌آفرینی غرب به‌ویژه فرانسه و امریکا در چارچوب گروه مینسک صورت گرفته است. این رویداد شکست اطلاعاتی و دیپلماتیک غرب است که هشدارهای لازم را پیش از جنگ به باکو نداد. همچنین پیامی برای فرانسه است که عدم کارایی مینسک را بپذیرد؛ چراکه به‌عنوان فعال‌ترین کشور غربی در ماجرای قره‌باغ، در غالب گروه مینسک نتوانست کاری از پیش ببرد. پیام مهمی که این توافق برای اروپا دارد، آن است که اروپا در مخالفت‌های خود با واشنگتن در خصوص استفاده از زور و قدرت نظامی تجدیدنظر کند؛ چراکه روسیه، ترکیه و حتی کشور کوچکی چون آذربایجان در حال استفاده از این روش برای پیشبرد منافع خود هستند. از سوی دیگر با افزوده شدن یک پیروزی دیگر در مداخلات خارجی ترکیه، آنکارا به توسعه‌طلبی‌های خود ادامه داده و در شرق مدیترانه فعال‌تر خواهد بود که یک هشدار برای پاریس است. بحران قره‌باغ استفاده روسیه و ترکیه از شرایط داخلی امریکا [انتخابات ریاست جمهوری] و بحران‌های موجود در اروپا [بیماری و حملات تروریستی] بود که نتیجه آن پررنگ شدن نقش داوری و قدرت روسیه در این منطقه و نیز پذیرش عملی نفوذ ترکیه بر این قسمت است که از سرزمین‌های سابق عثمانی است. ترکیه ممکن است رسماً در این توافق حضور نداشته باشد، [مانند حضور فیزیکی نیروهای نظامی‌اش] اما قطعاً یکی از بزرگ‌ترین منتفعان از این توافق است.
