روز چهارشنبه ۳۱ جولای، کمیته روابط خارجی سنا پیشنویس «قانون حمایت از امنیت انرژی اروپا» دربرگیرنده تحریمهایی علیه پروژه خط لوله نورد استریم (۲) را با رأی ۲۰ به ۲ تائید کرد. تعدادی از سناتورهای ایالاتمتحده مخالف این پیشنویس هستند. ازجمله رند پال سناتور جمهوریخواه ایالاتمتحده هشدار داد که در صورت عملی شدن این پیشنویس، ایالاتمتحده بهجای روسیه متحدان اروپایی خود را تحریم خواهد کرد. این پیشنویس در صورت تصویب شرکتهای مشارکتکننده در پروژه نورد استریم ۲ را تحریم میکند. از دیگر سو این تحریمها همچنین بر ترک استریم نیز اثرگذار خواهند بود؛ اما در صورت تصویب این قانون منجر به تضعیف روابط ایالاتمتحده و آلمان از یکسو و نزدیکتر شدن روسیه و چین از سوی دیگر میشود؛ زیرا چین بازار اصلی دیگر برای روسیه است. ضمن اینکه قانون پیشنهادی رفتار شرکتها و طرفهای درگیر در پروژه را تغییر نداده و قادر به توقف پروژهای که دوسوم آن تکمیلشده نیست. حتی درصورتیکه تحریمهای پیشنهادی برخی از شرکتها را بترساند، (شرکتهای) دیگری وارد عمل خواهند شد. دولت آلمان نیز تهدید دولت ترامپ به اعمال تحریمهای یکجانبه علیه شرکتهای المانی درگیر در خط لوله را رد کرده است.
به نظر میرسد نورد استریم (۲) آن میزان که قانونگذاران و منتقدان نگراناند، به چند دلیل ترسناک نیست؛ ازجمله میتوان به سهم ۴۰ درصدی روسیه از واردات گاز طبیعی اروپا (دوران جنگ سرد سهم ۸۰ درصدی داشت) و پیشبینیها درباره افزایش تقاضای اروپا برای گاز، بیش از توان روسیه جهت تأمین آن در سالهای آینده اشاره کرد. درست است که برخی از کشورهای اروپایی تکیه بیشتری به گاز روسیه در مقایسه با دیگران دارند و درنتیجه در برابر فشار روسیه آسیبپذیرتر هستند؛ اما این امر نیز ضمن اینکه بهواسطه ساخت ترمینالهای LNG و خط لولههای اتصالدهنده و نیز سیاستهای سنجیده اروپا-بسته سوم انرژی اروپا- بهجای تهدید به تحریمها، منجر به تنوع بخشیدن به منابع تأمین گاز و درنتیجه کاهش قابلتوجه اهرم فشار روسیه میگردد. تجارت وابستگیهای دوطرفه ایجاد میکند و پیگیری روسیه از نورد استریم (۲) بهاحتمالزیاد وابستگی آن به اروپا را افزایش میدهد. لذا اگر (تهدیدی) وجود داشته باشد، ترامپ و متحدان آن در کنگره باید ساخت نورد استریم ۲ را تشویق کنند؛ زیرا این پروژه قدرت نفوذ اروپا علیه روسیه و وابستگی روسیه به متحدان ایالاتمتحده را افزایش خواهد داد.
(یوجین رومر[۱]/ پولتیکو، رویترز، اسپوتنیک/ ۹-۱۰ مرداد ۱۳۹۸)
[۱] Eugene Rumer