یک نکته کلیدی برای سیاست فشار حداکثری دولت ترامپ در قبال ایران، این است که این کشور را در نظام مالی بین‌المللی منزوی کند. بر این منظور، ترامپ نیازمند این است که سوئیفت (انجمن بین‌المللی ارتباط مالی بین‌بانکی)[۱] ایران را از شبکه‌های ارتباطی خود اخراج کند. در سال ۲۰۱۲ اروپا و آمریکا از آن برای فشار بر ایران و برگرداندن این کشور به میز مذاکره استفاده کردند. تحریم سوئیفت نه‌تنها یک نقطه برجسته در سیاست تحریمی آمریکا خواهد بود بلکه یک تصمیم کاملاً بی‌محابا است و تبعات بسیاری برای هم برای آمریکا و هم نظام مالی بین‌المللی دارد. تحریم شرکتی که همه بانک‌ها از آن استفاده می‌کنند، بسیار دشوار و نیازمند مهارت است. اگرچه جزئیات زیادی درباره نحوه تحریم سوئیفت وجود ندارد اما چند گزینه برای این موضوع قابل‌تصور است: نخست اینکه آمریکا سوئیفت را در لیست تحریم‌های فعلی که بانک‌ها و مؤسسات مالی ایرانی هم تحت عنوان حمایت مالی از تروریسم در آن قرار دارند، قرار دهد؛ این رویکرد بسیار عجیب خواهد بود زیرا در آن صورت بانک‌های آمریکایی هم ناچار می‌شوند استفاده از سوئیفت را متوقف کنند. گزینه دیگر این است که اسم برخی از اعضای هیأت مدیره سوئیفت که عمدتاً اروپایی هستند در این لیست قرار داده شود؛ این گزینه هم پیامدهایی دارد زیرا سوئیفت گزینه‌هایی برای اقدام متقابل علیه منافع آمریکا دارد. گزینه محتمل‌تر برای تحریم سوئیفت از سوی آمریکا، نبرد طولانی‌مدت حقوقی در دادگاههای آمریکا و اتحادیه اروپا است؛ چیزی که ترامپ باید از آن اجتناب کند. (آرون آرنولد[۲]/ بولتن دانشمندان اتمی/ ۱۵ آبان ۱۳۹۷)
[۱] – Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication
[۲] – Aaron Arnold
