همان‌طور که نتایج نظرسنجی‌های چند ماه اخیر نشان داد، بوریس جانسون با کسب اکثریتی قاطع توانست پیروز انتخابات سراسری سال ۲۰۱۹ شود و بدین ترتیب به تردیدها درباره اجرای برکسیت پایان بخشد. در این انتخابات، از میان ۶۵۰ کرسی مجلس عوام، حزب محافظه‌کار موفق به کسب ۳۶۵ کرسی شد که بیشترین درصد آراء (%۴۴) را از زمان مارگارت تاچر (۱۹۷۹) به ارمغان آورد. این میزان موفقیت اگرچه همچنان کمتر از موفقیت حزب کارگر نو به رهبری تونی بلر است، اما این امکان را به جانسون می‌دهد تا طی پنج سال آینده بدون هیچ‌گونه مخالفتی برکسیت را اجرا کند و دستور کار قانونی مدنظرش را در مجلس پیش ببرد.
اما در طرف دیگر انتخابات، حزب کارگر قرار داشت که با ریزش شدید تعداد طرفداران و کرسی‌ها مواجه شد. این حزب با کسب تنها ۲۰۳ کرسی، محبوبیت خود را در حداقل ۱۵ حوزه شمال انگلیس و ولز که از جنگ جهانی دوم به‌طور سنتی به حزب کارگر رأی می‌دادند، از دست داد. علاوه بر حزب کارگر، حزب لیبرال دموکرات نیز در این انتخابات نتیجه مطلوبی به دست نیاورد به‌طوری‌که حتی جو سوئینسون رهبر این حزب با اختلاف اندکی کرسی خود را به حزب ملی اسکاتلند باخت و در نتیجه از رهبری حزب استعفا داد. باوجوداینکه کسب ۱۱ کرسی توسط این حزب تفاوت چندانی با نتیجه انتخابات قبلی نداشت، اما در مقایسه با نتیجه انتخابات محلی بریتانیا و انتخابات پارلمان اروپا و همچنین پیوستن برخی نمایندگان دیگر احزاب به حزب لیبرال دموکرات نتیجه‌ای مأیوس‌کننده بود. بسیاری تحلیلگران وعده انتخاباتی این حزب به لغو اجرای برکسیت را علت شکست آن دانستند و برخی نیز به این نکته اشاره داشتند که در بعضی حوزه‌های انتخابیه آراء طرفداران ماندن در اتحادیه میان کاندیداهای لیبرال دموکرات و کارگر تقسیم شدند که این موضوع در عمل به نفع حزب محافظه‌کار تمام شد. برای مثال اگر در حوزه انتخابیه دامینیک راب (وزیر امور خارجه) دو حزب لیبرال دموکرات و کارگر به رقابت نمی‌پرداختند، مجموع آراءشان می‌توانست مانع از پیروزی کاندیدای محافظه‌کار شود.
یکی دیگر از عواملی که به پیروزی حزب محافظه‌کار کمک کرد، سهم کم حزب برکسیت در آراء حامیان برکسیت بود. برخی از تحلیل‌ها حاکی از آن‌اند که اگر حزب برکسیت که تنها دو درصد از آراء را به دست آورد و عملاً نتوانست هیچ‌یک از ۲۷۳ کرسی مدنظرش را کسب کند، در انتخابات شرکت نمی‌کرد جانسون پیروزی گسترده‌تری را می‌داشت. نایجل فاراژ پس از روشن شدن نتایج انتخابات اعلام کرد قصد دارد نام حزب برکسیت را به حزب اصلاح[۱] تغییر دهد که می‌تواند به پیش‌نمایشی برای کارزار انتخاباتی ترامپ تبدیل شود. ترامپ پس از اعلام نتایج انتخابات، پیروزی جانسون را به‌منزله فراهم آمدن فرصتی برای ایجاد یک “توافق تجاری بزرگ میلن بریتانیا و آمریکا ” توصیف کرد؛ توافقی که به‌زعم او می‌تواند حتی “سودآورتر از توافق بریتانیا با اتحادیه اروپا شود “.
علاوه بر رئیس‌جمهور آمریکا، سران دیگر کشورها و سازمان‌های اروپایی نیز به پیروزی حزب محافظه‌کار در انتخابات واکنش نشان دادند: چارلز میشل[۲] رئیس شورای اروپایی اعلام داشت که اتحادیه آماده مذاکره برای یک توافق تجارت آزاد است و از بریتانیا خواست تا هرچه سریع‌تر به تصویب توافق در مجلس اقدام کند؛ دیمیتری پسکوف[۳] سخنگوی کاخ ریاست جمهوری روسیه ابراز امیدواری کرد دولت محافظه‌کار روابط خوبی را روسیه داشته باشد و درعین‌حال گفت “نمی‌دانم این امیدواری در خصوص محافظه‌کاران تا چه حد درست است “؛ وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی پیروزی جانسون را “پیروزی ارزش‌ها بر یهودستیزی ” خواند و از وجود تعصب علیه یهودیان در حزب کارگر انتقاد کرد؛ و رئیس دولت محلی کاتالونیا نیز با تبریک به ملی‌گرایان اسکاتلندی، گفت باید اجازه برگزاری همه‌پرسی مجدد استقلال به رهبر حزب ملی اسکاتلند اعطا شود.
(اندیشکده بروکینز، رویترز و وب‌سایت پولیتیکال اینتلیجنس/ ۲۲ آذر ۱۳۹۸)
[۱] Reform Party
[۲] CHARLES MICHEL
[۳] DMITRY PESKOV
