نمایندگان پارلمان اروپا در گروههای سیاسی دسته‌بندی می‌شوند که نه بر اساس ملیت، بلکه بر اساس وابستگی سیاسی اعضا شکل می‌گیرند. گروههای سیاسی در هر زمانی از دوره پارلمان می‌توانند تشکیل شوند. با این حال، به طور معمول شاهد تشکیل گروههای جدید در آغاز به کار پارلمان جدید هستیم. حداقل تعداد اعضای مورد نیاز برای تشکیل یک گروه سیاسی 23 نفر است و دست کم یک چهارم کشورهای عضو (در حال حاضر هفت کشور) باید در هر گروه نماینده‌ای داشته باشند. نمایندگان پارلمان نمی‌توانند همزمان در بیش از یک گروه سیاسی عضو باشند. برخی از نمایندگان نیز به هیچ گروه سیاسی تعلق ندارند و به عنوان اعضای غیر وابسته شناخته می‌شوند. در حال حاضر 8 گروه سیاسی در پارلمان اروپا وجود دارد که در ادامه هر یک به اختصار معرفی خواهند شد.
حزب مردم اروپا[1] (دموکرات مسیحی‌ها[2]): گروه حزب مردم اروپا که با دیدگاه سیاسی راست میانه هدایت می‌شود، بزرگترین و قدیمی‌ترین گروه در پارلمان اروپا است[3]. این حزب هدف خود را ایجاد یک اروپای قوی‌تر، رقابتی‌تر و دموکراتیک می‌داند. حزب ماموریت خود را حفاظت از سبک زندگی اروپایی از طریق ترویج اروپای متحد که ریشه در ارزش‌های اساسی مانند کرامت انسانی، آزادی، همبستگی، احترام به حقوق بشر و حاکمیت قانون دارد، تعریف کرده است. حزب تلاش دارد اروپای مطمئن‌تری بسازد که فرصت‌های برابری را برای همه شهروندانش تضمین کند. حزب مردم اروپا اهمیت ارزش‌های مسیحی-یهودی را به رسمیت می‌شناسد و به حمایت از آزادی مذهبی در سطح جهانی پایبند است[4]. ریاست این گروه بر عهده آقای مانفرد وبر[5] از اتحادیه سوسیال مسیحی در بایرن[6] است[7].
گروه اتحاد مترقی سوسیالیست‌ها و دموکرات‌ها در پارلمان اروپا[8]: این گروه دومین گروه سیاسی بزرگ در پارلمان اروپا است. گروه اتحاد مترقی سوسیالیست‌ها و دموکرات‌ها در آغاز به عنوان گروهی از سوسیالیست‌های همفکر که برای ترویج وحدت اروپا در پی جنگ جهانی دوم شک گرفت و رفته رفته به یک نیروی سیاسی قدرتمند تبدیل شد که مدعی دفاع از ارزش‌های دموکراسی، همبستگی و پیشرفت است[9]. اولویت‌های فعلی این گروه به شرح ذیل‌اند:
- پشتیبانی از تمامیت عرضی اوکراین؛
- برابری جنسیتی و حقوق زنان؛
- محیط زیست؛
- خودمختاری استراتژیک و تبدیل اروپا به یک بازیگر جهانی قوی‌تر؛
- مبارزه با فاشیسم و راست رادیکال[10].
ریاست این گروه بر عهده خانم ایراتسکه گارسیا پرز[11] از حزب حزب کارگران سوسیالیست اسپانیا[12] است[13].
میهن پرستان برای اروپا[14]: ویکتور اوربان[15]، نخست وزیر مجارستان و رئیس حزب فیدز[16]، در تاریخ 10 تیر 1403 (30 ژوئن 2024) در وین به همراه هربرت کیکل[17]، رئیس حزب آزادی اتریش[18] و آندری بابیش[19] نخست وزیر سابق چک و رئیس حزب اقدام شهروندان ناراضی[20]، مانیفست گروه میهن پرستان برای اروپا را به تصویب رساندند. بر اساس این مانیفست، ملت‌های اروپا به نقطه عطف تاریخی رسیده اند. اتحادیه اروپا که زمانی پروژه‌ای رویایی بود که ریشه در میل به مصالحه پس از ویرانی‌های ناشی از دو جنگ جهانی و چندین دهه اختلاف داشت، اکنون نماینده منافعی است که با اراده ملت‌ها، مناطق و کشورهای کوچک در تضاد است[21]. هسته اصلی این گروه حزب فیدز به رهبری ویکتور اوربان است. فیدز از زمانی که راه خود را با حزب مردم اروپا در جریان اصلی راست میانه در سال 2021 جدا کرد، خارج از گروه های بزرگتر باقی مانده بود. حزب آزادی اتریش پیش از پیوستن به گروه میهن‌پرستان اروپا بخشی از گروه هویت و دموکراسی[22] بود که شامل احزاب اجتماع ملی فرانسه و لیگ ایتالیا نیز می‌شد. حزب میانه‌روی اقدام شهروندان ناراضی به رهبری نخست‌وزیر سابق و میلیاردر اهل چک نیز پیش از این عضوی از گروه بازسازی اروپا بود. ریاست این حزب بر عهده آقای سانتیاگو آباسکال کوند[23] از حزب ووکس[24] اسپانیا است.
محافظه کاران و اصلاح طلبان اروپایی[25]: گروه محافظه کاران و اصلاح طلبان اروپایی یک گروه سیاسی راست میانه در پارلمان اروپا است که در سال 2009 با هدف اصلاح اتحادیه اروپا بر اساس یورورئالیسم[26]، احترام به حاکمیت کشورها و تمرکز بر بهبود اقتصادی تاسیس شد. این گروه فعالیت خود را با 54 عضو از 8 کشور آغاز کرد و اکنون 78 عضو از 18 کشور عضو اتحادیه اروپا دارد. این گروه دیدگاه جسورانه‌ای از یک اتحادیه اروپا اصلاح شده به عنوان جامعه‌ای از کشورها ارائه می‌دهد که در حوزه‌هایی که منافع مشترکی دارند می‌توانند با یکدیگر به بهترین نحو همکاری کنند. ریاست گروه بر عهده نیکولا پروکاسینی[27] از حزب برادران ایتالیا است[28].
بازسازی اروپا[29]: بازسازی اروپا یک گروه سیاسی میانه رو است که در سال 2019 و در آغاز به کار نهمین دوره پارلمان اروپا تأسیس شد. این گروه از حامیان توسعه اتحادیه اروپا و همگرایی بیشتر میان کشورهای عضو است و ترویج دموکراسی و دفاع از حاکمیت قانون، حقوق بشر و حقوق اساسی انسان‌ها را از اهداف خود می‌داند. به باور این گروه، اروپا باید منافع شهروندان را در اولویت قرار دهد و در حوزه‌هایی که کشورهای اروپایی به تنهایی قادر به انجام این کار نیستند، مانند تغییرات آب و هوایی، سیاست‌های پولی، امنیت و دفاع، نقش مؤثری ایفا نماید[30]. این گروه جانشین گروه «اتحاد لیبرال‌ها و دموکرات ها برای اروپا[31]» شد که از سال 2004 تا 2019 یعنی دوره‌های ششم، هفتم و هشتم پارلمان اروپا حضور داشت. تصمیم به انحلال اتحاد لیبرال‌ها و دموکرات ها برای اروپا در ماه مه 2019، توسط گای ورهوفستاد[32]، سیاستمدار بلژیکی و رئیس این گروه اعلام شد. هدف از این تصمیم، تشکیل گروهی جدید در اتحاد با لیست انتخاباتی «رنسانس» با پشتیبانی رئیس جمهور فرانسه امانوئل ماکرون بود[33]. ریاست این گروه بر عهده خانم والری هایر[34] از حزب رنسانس[35] فرانسه است.
گروه سبزها/اتحاد آزاد اروپا[36]: گروه پارلمانی سبزها در سال 1999 تأسیس شد. سبزها اکنون شامل اعضای جنبش‌های محیط زیستی و نمایندگان مستقل پارلمان اروپا و همچنین نمایندگانی از ائتلاف آزاد اروپا که نماینده کشورها، مناطق و اقلیت‌های بدون تابعیت هستند که برای حق تعیین سرنوشت مبارزه می‌کنند، می‌شود. این گروه با 53 عضو (27 زن و 26 مرد) از سراسر اروپا، تنها گروهی است که از همان ابتدای کار، تعادل جنسیتی در کادر رهبری را رعایت کرده است. ریاست این گروه را آقای بس ایکهوت[37] از حزب چپ سبز هلند[38] و خانم تری رینتکه[39] از حزب اتحاد 90 / سبزها [40] از کشور آلمان به طور مشترک بر عهده دارند.
چپ[41]: حتی قبل از انتخابات مستقیم، احزاب مختلف چپ آلترناتیو و رادیکال در پارلمان اروپا با هم در یک گروه سیاسی کار می کردند: گروه کمونیست ها و متحدان. پس از انتخابات اروپا در ژوئن 1994، روندی برای گرد هم آوردن تمام نیروهای چپ غیر سوسیال دمکراتیک آغاز شد. این اتحاد که با عضویت احزاب دیگر گسترش یافت، در آغاز دوره چهارم پارلمانی به عنوان یک گروه سیاسی تحت نام گروه کنفدرال چپ متحد اروپا تاسیس شد. احزاب عضو عبارت بودند از: چپ متحد اسپانیا[42]؛ حزب کمونیست فرانسه[43]؛ بازتأسیس کمونیستی ایتالیا[44]؛ حزب کمونیست پرتغال[45]؛ حزب کمونیست یونان[46]؛ و سیناسپیسموس یونان[47]. پس از گسترش اتحادیه اروپا به کشورهای شمال اروپا و اتریش در ژانویه 1995، این گروه گسترش یافت و این گسترش در سال‌های بعد نیز ادامه یافت[48]. این گروه آرمان خود را مبارزه برای اتحادیه اروپا، برای مردم و کره زمین، عدالت، دموکراسی و همبستگی و غلبه بر بر قدرت شرکتی می‌داند. ریاست این گروه به طور مشترک بر عهده مانون اوبری[49] از حزب فرانسه تسلیم‌ناپذیر[50] و مارتین شردوان[51] است[52].
گروه اروپای کشورهای مستقل[53]: در می 2024، حزب راست افراطی «آلترناتیو برای آلمان» (آاف‌د[54]) به دنبال رسوایی‌هایی که به محبوبیت آن لطمه زد و آن را به حزبی منفور مطابق استانداردهای اروپایی تبدیل کرده بود، از گروه «هویت و دموکراسی» در پارلمان اروپا اخراج شد. تنش‌های طولانی مدت میان احزاب راست افراطی اروپایی زمانی به اوج رسید که ماکسیمیلیان کرا[55]، نامزد اصلی آاف‌د برای انتخابات پارلمان اروپا، به یک روزنامه ایتالیایی گفت که اعضای اس اس نازی لزوماً جنایتکار نیستند. به دنبال این اظهارات، مارین لوپن[56]، رهبر راست افراطی فرانسه، که حزب اجتماع ملی[57] او نیز به گروه هویت و دموکراسی تعلق داشت، گفت که دیگر نمی‌خواهد با این حزب در یک گروه باشد[58]. در پی این وقایع، گروه اروپای متشکل از کشورهای مستقل به محوریت حزب راست رادیکال آلمانی متولد شد. ریاست گروه به صورت مشترک بر عهده آقایان رنه اوست[59] از حزب آلترناتیو برای آلمان و استانیسواف تیسکا[60] از حزب کنفدراسیون آزادی و استقلال[61] از لهستان است.
گروههای حزبی جدید؛ علت و اهمیت شکل‌گیری آنها
در پارلمان جدید اروپا شاهد انحلال یک گروه و شکل‌گیری سه گروه جدید بوده‌ایم. از میان گروههای فعال در دوره پارلمانی 2019 تا 2024 گروه «هویت و دموکراسی» منحل شد و دو گروه «میهن‌پرستان برای اروپا» و گروه «اروپای کشورهای مستقل» به نحوی جایگزین این گروه شدند. دلایل این امر را می‌توان به دو دسته اختلافات داخلی در گروه «هویت و دموکراسی» و مسائل خارج از گروه «هویت و دموکراسی» تقسیم کرد.
از دلایل اصلی انحلال گروه «هویت و دموکراسی» و شکل‌گیری گروه «اروپای کشورهای مستقل» می‌توان به اختلاف میان دو حزب «اجتماع ملی فرانسه» و «آلترناتیو برای آلمان» اشاره کرد. اختلافات میان این دو حزب تا حدی متاثر از رقابت این دو برای رهبری راست گروه «هویت و دموکراسی» بوده و تا حدی نیز از قرائت‌های متفاوت این دو از راست رادیکال اروپایی نشات می‌گرفته است. با این حال، اظهارات ماکسیمیلیان کرا[62]، نامزد اصلی «آاف‌د» برای انتخابات پارلمان اروپا، در مصاحبه با یک روزنامه ایتالیایی در خصوص افسران اساس در آلمان نازی که شاعبه تطهیر نازیسم از سوی این حزب را در افکار عمومی و نزد نخبگان سیاسی اروپایی برانگیخت جرقه اصلی این جدایی شد. به دنبال این اتفاق، مارین لوپن، رهبر راست افراطی فرانسه از حزب «اجتماع ملی»، گفت که دیگر نمی‌خواهد با «آاف‌د» در یک گروه باشد.
با ناکام ماندن تلاش‌های «آاف‌د» برای باقی ماندن در این گروه، این حزب در نهایت تصمیم گرفت تا گروه «هویت و دموکراسی» را ترک گوید و این خروج نقطه آغازی برای شکل‌گیری گروه جدید «اروپای کشورهای مستقل» به محوریت «آاف‌د» شد. حزب آلمانی عنصر اصلی در گروه پارلمانی جدید است تا جایی که 14 عضو از 25 عضو این گروه به «آلترناتیو برای آلمان» اختصاص دارد.
در تشکیل گروه «میهن‌پرستان برای اروپا» مولفه‌های خارجی نقش پررنگتری ایفا نمودند. هسته اصلی این گروه از سه حزب ذیل تشکیل شده است.
- حزب «فیدز» به رهبری ویکتور اوربان که از زمانی که راه خود را از گروه «مردم اروپا» در جریان اصلی راست میانه در سال 2021 جدا کرد، خارج از گروه های بزرگتر باقی مانده بود.
- حزب «آزادی اتریش» که پیش از این عضوی از گروه «هویت و دموکراسی» بود.
- حزب «اقدام شهروندان ناراضی» از جمهوری چک که پیش از این عضوی از گروه «بازسازی اروپا» بود.
بنابر این، برخلاف گروه «اروپای کشورهای مستقل» در گروه «میهن‌پرستان برای اروپا» شاهد سه جریان متفاوت سیاسی هستیم که گرد هم آمده‌اند. هرچند، کفه ترازو به سمت حزب «فیدز» از مجارستان سنگینی می‌کند. از این گذشته در ادامه شاهد پیوست احزاب سنگین وزن‌تری چون «اجتماع ملی» از فرانسه و «لیگ» از ایتالیا به این گروه هستیم. به عبارتی دیگر، این گروه وارث گروه «هویت و دموکراسی» در پارلمان قبلی شده است.
[1] European People’s Party
[2] Christian Democrats
[3] https://www.eppgroup.eu/who-we-are
[4] https://www.eppgroup.eu/who-we-are/our-mission-amp-values
[5] Manfred Weber
[6] Christian Social Union in Bavaria
[7] https://www.eppgroup.eu/who-we-are/our-members/manfred-weber
[8] Group of the Progressive Alliance of Socialists and Democrats in the European Parliament
[9] https://www.socialistsanddemocrats.eu/what-we-stand-for/our-history#entry-id-1818495
[10] https://www.socialistsanddemocrats.eu/what-we-stand-for/our-priorities
[11] Iratxe GARCÍA PÉREZ
[12] Partido Socialista Obrero Español
[13] https://www.socialistsanddemocrats.eu/who-we-are/our-president-and-bureau/president
[14] Patriots for Europe
[15] Viktor Orbán
[16] Fidesz
[17] Herbert Kickl
[18] Freedom Party of Austria
[19] Andrej Babiš
[20] Action of Dissatisfied Citizens
[21] https://hungarytoday.hu/fidesz-joins-new-sovereigntist-ep-group-who-else-will-follow
[22] Identity and Democracy
[23] Santiago Abascal Conde
[24] VOX
[25] European Conservatives and Reformists
[26] Euro-realism
[27] Nicola PROCACCINI
[28] https://ecrgroup.eu/ecr/structure
[29] Renew Europe
[30] https://www.reneweuropegroup.eu/group-charter
[31] Alliance of Liberals and Democrats for Europe
[32] Guy Verhofstadt
[33] https://www.politico.eu/article/frenzy-in-firenze-4-takeaways-from-eu-lead-candidate-debate
[34] Valérie Hayer
[35] Renaissance
[36] Group of the Greens/European Free Alliance
[37] Bas EICKHOUT
[38] GroenLinks
[39] Terry REINTKE
[40] Bündnis 90/Die Grünen
[41] The Left
[42] United Left of Spain
[43] Communist Party of France
[44] Communist Refoundation of Italy
[45] Communist Party of Portugal
[46] Communist Party of Greece
[47] Synaspismos of Greece
[48] https://left.eu/who-we-are/
[49] Manon AUBRY
[50] La France Insoumise
[51] Martin SCHIRDEWAN
[52] https://op.europa.eu/en/web/who-is-who/organization/-/organization/EP_MEPS/EP_DPPETHELEFT
[53] Europe of Sovereign Nations Group
[54] AFD
[55] Maximilian Krah
[56] Marine Le Pen
[57] National Rally
[58] https://www.politico.eu/article/far-right-identity-and-democracy-group-expels-alternative-for-germany
[59] René AUST
[60] Stanisław TYSZKA
[61] Konfederacja Wolność i Niepodległość
[62] Maximilian Krah
