در بین تحلیل‌های اندیشکده‌ای مایکل گرینوالد از اندیشکده بلفر سنتر نوشته که اگر آمریکا قصد دارد که به مجازات چین از طریق تحریم بپردازد با توجه به قدرت بسیار زیاد چین باید ابزارهای اجرایی متنوع‌تری از تحریم‌های ثانویه را به کار ببرد و در استراتژی تحریمی خود تجدیدنظر کند. او در این زمینه بیش از هر چیز بر هدف قرار دادن ساختار مدیریتی شرکت‌های چینی همچون هواوی و تحریم هوشمند نیروی انسانی تأکید دارد.
یو یانگدینگ در پراجکت سیندیکت درباره مرحله بعدی جنگ تجاری می‌نویسد. او می‌نویسد که چین همچنان متعهد به روند ۴۰ ساله اصلاحات اقتصادی و بازار آزاد است؛ اما برای ادامه پیروی از این تعهد، رهبران چین تنش‌های خود با آمریکا را مدیریت کنند وگرنه مرحله بعدی این جنگ تجاری برای اقتصاد جهانی بسیار پرهزینه و به‌طور بالقوه ویرانگر خواهد بود و فرآیند آزادسازی اقتصاد چین را مختل خواهد کرد.
دنیل ماس در بلومبرگ به پیامدهای اقتصادی این جنگ برای ویتنام اشاره می‌کند. ویتنام تا اکنون از افزایش تنش‌ها بین چین و آمریکا سود برده بوده چون شرکت‌ها برای پرهیز از تعرفه آمریکا بر چین به این کشور روی آورده بودند اما آمریکا هم‌اکنون توجه خود را به ویتنام نیز جلب کرده و این به معنای ضرر در آینده برای ویتنام است که نشان می‌دهد این جنگ برنده‌ای ندارد.
پل کروگمن برنده جایزه اقتصاد نوبل در مقاله‌ای برای نیویورک‌تایمز نوشته که ترامپ در جنگ تجاری شکست خورده است. او اشاره می‌کند که تعرفه‌های ترامپ به اقتصاد آمریکا لطمه زده و مخارج خانواده آمریکایی را به‌طور متوسط هزار دلار در سال بالا برده است و تأثیری بر رفتار چین نداشته. او می‌گوید اگر تعرفه مجازات به قصد اجبار باشد، تعرفه‌های ترامپ به اجباری منتهی نشده‌اند. او مثال‌های تاریخی می‌آورد از مواردی که در گذشته نیز تعرفه‌ها موفق نبودهاند، اما در حال حاضر و با وابستگی متقابل اقتصاد جهانی حتی کمتر از پیش موفق خواهند بود.
(بلفر سنتر/پراجکت سیندیکت/بلومبرگ/ نیویورک‌تایمز)
