در گردهمایی سالانه حزب کارگر، اختلافات بر سر موضع رسمی حزب در قبال برکسیت شدت یافت و جرمی کوربین پس از مخالفت با تغییر موضع حزب به حمایت از ماندن در اتحادیه اروپا با اعتراضات و تهدیدات بسیاری از سوی برخی از اعضای حزب مواجه شد. در این گردهمایی، نگرانی‌ها در مورد مخالفت تام واتسون[۱] معاون حزب کارگر با جان لانسمن[۲] رئیس کارزار تبلیغاتی مومنتوم[۳] (که از عوامل مؤثر موفقیت کوربین در رقابت رهبری حزب در سال ۲۰۱۵ بود) سبب شد حامیان کوربین تلاش کنند با ارائه طرحی در کمیته اجرایی حزب خواستار حذف سمت معاونت حزب شوند. این طرح که درنهایت به تصویب نرسید؛ انتقاد بسیاری از اعضای اصناف و رهبران اسبق حزب کارگر همچون تونی بلر و اِد میلیبند را در پی داشت. حامیان این طرح ناموفق معتقدند موضع واتسون در قبال برکسیت و انتقاد آشکارش از کوربین، او را در مقابل رهبری حزب و طرفدارانش قرار داده است. با اینکه کوربین برای حل تنش‌ها بازنگری در سمت معاونت حزب را (به‌جای حذف آن) پیشنهاد داد، اما گردهمایی حزب که با هدف نشان دادن وحدت آن برگزار شده بود، در عمل تبدیل به صحنه نمایش اختلافات درون‌حزبی شد. به‌علاوه، یک روز پیش‌ازاین گردهمایی امیلی تورنبری[۴] وزیر خارجه دولت در سایه اعلام داشت حزب کارگر باید از توافق احتمالی جانسون در ازای وعده برگزاری رأی‌گیری عمومی[۵] (تأیید توافق نهایی توسط مردم) حمایت کند. یک روز پس از گردهمایی نیز اندرو فیشر[۶] یکی از مشاوران کوربین که نقش مهمی در نگارش کار ویژه انتخاباتی حزب در انتخابات سال ۲۰۱۷ داشت، اعلام کرد دیگر به موفقیت حزب کارگر امیدوار نیست و لذا از سمت خود استعفا داد. فیشر که دلیل استعفای خود را توجه بیش‌ازحد اعضای ارشد حزب به «مبارزه طبقاتی »[۷] عنوان کرده، یک‌بار در سال ۲۰۱۵ به دلیل مخالفت با امیلی بِن (نوه تونی بِن[۸]، یکی از نمایندگان کهنه‌کار چپ افراطی) از حزب اخراج شده بود.
(گاردین/ ۲۹ و ۳۰ شهریور ۱۳۹۸)
[۱] Tom Watson
[۲] Jon Lansman
[۳] Momentum
[۴] Emily Thornberry
[۵] people’s vote
[۶] Andrew Fisher
[۷] class war
کوربین بارها اعلام کرده که در صورتی پیروزی در انتخابات قصد دارد برخی صنایع و خدمات را (نظیر راه‌آهن، گاز و برق) همانند سنت گذشته حزب کارگر ملی کند.
[۸] Tony Benn
