استقلال استراتژیک فقط یک موضوع در حوزه سیاست خارجی نیست بلکه یک نیاز اساسی برای حفظ و تقویت همبستگی اروپایی است. با این مقدمه مقاله حاضر خواهان تجدیدنظر در رویکرد اروپا به نظم بین‌المللی و به چالش کشیدن نظم موجود بوده و به ارائه پیشنهادهایی در این رابطه پرداخته است:
- اروپا باید به ابزارهای موردنیاز برای حصول به حکمرانی مستقل مجهز شده و درعین‌حال تلاش کند از تقابل‌های موجود بکاهد؛
- اروپا باید در حوزه دفاعی مواضع محکمی اتخاذ کرده و به یک قدرت شکل‌دهنده جهانی بدل شود؛
- اروپا باید اقدام به ارائه یک چارچوب‌بندی جامع در حوزه استقلال استراتژیک کند که همه ابعاد اقتصادی، تکنولوژیکی، امنیتی و دفاعی در آن گنجانده شود؛
- اروپا باید از انزوا پرهیزکرده و در عوض به دنبال ایجاد موقعیت‌های قوی‌تر برای همکاری و مشارکت باشد؛
- اروپا باید بداند پیشرفت در استقلال استراتژیک نه‌تنها نیاز به تمرکز بر حوزه‌ها و ابتکارات مشخص دارد بلکه همچنین نیازمند ایجاد پیوند بین این حوزه‌ها از طریق یک رویکرد فراگیر وجود دارد؛
- بازار واحد و اتحادیه پولی و اقتصادی بر عمق استراتژیک اتحادیه اروپا در رقابت‌های ژئو اکونومیک می‌افزاید. تقویت نقش بین‌المللی یورو در این رابطه قابل‌تحلیل است؛
- تقویت قدرت در حوزه فناوری‌های نوین اهمیت بسیاری دارد. اروپا باید آگاه باشد که اگر در این حوزه‌ها قدرت کافی نداشته باشد قادر به حرکت در مسیر استقلال استراتژیک نیست؛
- بهتر است طرح‌های اتحادیه اروپا با طرح‌های ملی دولت‌های عضو حالت همپوشانی، مکمل و تقویت‌کننده داشته باشد.
- دستورالعمل دفاعی و امنیتی اروپا گسترده‌تر و شامل مدیریت بحران، امنیت و دفاع سایبری و ارضی شود. همکاری با متحدان در این حوزه‌ها نباید فراموش شود.
- حفظ مشارکت قوی فرا آتلانتیک در هسته منافع اروپا قرار دارد. اتحادیه اروپا باید به دنبال شرکای اثرگذار باشد نه پیروان (بی‌اثر).
- اتحادیه اروپا باید در تعاملات با چین مواردی همچون رفتار بر اساس قوانین و تعیین شرایط متناسب با ارزش‌ها و اصول اروپایی را وارد کند.
(جیوانی گروی/ مرکز سیاست اروپایی/ مرداد ۱۳۹۸)
