در شرایطی که تنها حدود ۱۰ روز تا اعلام نظر اتحادیه اروپا نسبت به طرح پیشنهادی جانسون باقیمانده، احتمال دستیابی به توافقی جدید در هالهای از ابهام قرار دارد و مقامات بریتانیا و اتحادیه رویکردی سرزنشگرانه را آغاز کردهاند که طی آن هر یک طرف مقابل را در صورت عدم موفقیت مذاکرات مقصر میداند. از یکسو، مایکل بارنیر مذاکرهکننده ارشد اتحادیه گفته است دولت جانسون باید خود مسئولیت خروج بدون توافق را بر عهده گیرد و از سوی دیگر با موافقت حزب اتحادگرای دموکراتیک (حزبی طرفدار دولت مرکزی بریتانیا) با طرح پیشنهادی دولت جانسون، این صحبت مطرحشده که اکنون نوبت اتحادیه اروپا و دولت (جمهوری) ایرلند است که از خود انعطاف نشان دهند. بارنیر اعلام داشته چشمانداز روشنی برای دستیابی به توافق متصور نیست مگر آنکه دولت بریتانیا طی فرصت باقیمانده در طرح پیشنهادی خود تجدیدنظر کند و اگر دولت جانسون هیچ تغییری در این طرح اعمال نکند، عدم حصول توافق و درنتیجه آن خروج بدون توافق انتخاب آگاهانه دولت جانسون خواهد بود نه اتحادیه اروپا – چراکه انتخاب اتحادیه هیچگاه خروج بدون توافق نخواهد بود. علیرغم آنکه بارنیر از اعلام آمادگی اروپا برای دستیابی به توافق گفته است، دامینیک کامینگز مشاور ارشد جانسون اظهار داشته اگر اتحادیه از مخالفت با طرح پیشنهادی دولت بریتانیا دست برندارد، بریتانیا آمادگی خروج بدون توافق را خواهد داشت. از طرف دیگر، کمیسیون اروپا نیز اعلام داشته امکان پذیرش درخواست بریتانیا مبنی بر تشکیل جلسات فوقالعاده و مذاکرات فشرده طی دو هفته باقیمانده تا جلسه سران اتحادیه اروپا وجود ندارد. در حال حاضر، به نظر میرسد دیوید فراست[۱] نماینده دولت جانسون در مذاکرات برکسیت نتوانسته مقامات اتحادیه را به سازش با موضع بریتانیا و قبول طرح پیشنهادی دولت قانع سازد. گفته میشود مشکل اصلی اتحادیه با طرح جایگزین ارائه شده از سوی دولت بریتانیا، اعمال کنترل گمرکی در مرز دو ایرلند است. طرح پیشنهادی دولت جانسون حتی اگر تأیید اتحادیه را به دست آورد احتمالاً با مخالفت داخلی مواجه خواهد شد و بعید است بتواند اجماع نظر نمایندگان پارلمان را جلب کند چراکه علیرغم دفاع جانسون و اعضای کابینه از این طرح نمایندگان احزاب مخالف آن را غیرعملی، آسیبزننده به اقتصاد بریتانیا و ایرلند شمالی و برهم زننده پیمان جمعه نیک[۲] میدانند.
(گاردین، پارلمان بریتانیا / ۱۱ و ۱۳ مهر ۱۳۹۸)
[۱] David Frost
[۲] good Friday agreement
که پس از آشوبها و شورشهای ایرلند، به وجود آورنده صلح و ثبات میان دو ایرلند بود.